Drukarki laserowe kolorowe posiadają cztery osobne lasery, tonery i bębny. Mechanizm ich działania polega na przyciąganiu cząsteczek tonera przez światłoczuły bęben pod postacią rolki. Drobinki czarnego proszku naładowane dodatnio „przyklejają się” w miejscach nieoświetlonych przez laser, czyli ujemnie rozładowanych.
Czym jest drukarka laserowa?
Drukarka laserowa – rodzaj drukarki wykorzystującej w procesie drukowania światło lasera lub diod LED, w celu naelektryzowania bębna światłoczułego w ten sposób, aby naniósł on odpowiednią ilość tonera z zasobnika na drukowaną powierzchnię, który po utrwaleniu w podwyższonej temperaturze utworzy wydruk. Drukarki laserowe charakteryzują się bardzo wysoką jakością wydruku, a druk jest zwykle wodoodporny i o dużej trwałości. Ogólnie tego typu drukarki można podzielić na kolorowe, wykorzystujące przeważnie 4 różne tonery CMYK, i monochromatyczne – używające wyłącznie jednego, czarnego tonera.
Historia drukarki laserowej
Pierwsza drukarka laserowa została zbudowana w roku 1971 przez inżyniera firmy Xerox Gary'ego Starkweathera. Drukarka umożliwiała monochromatyczny, dwustronny druk z rozdzielczością 300 dpi i z prędkością 120 stron na minutę. W 1976 roku firma IBM wprowadziła do sprzedaży pierwszą drukarkę laserową, nazwa modelu brzmiała IBM 3800. Urządzenie skonstruowane przez Starkweathera trafiło na rynek w 1977 roku, model nosił nazwę Xerox 9700. Cena urządzenia wynosiła 5 tys. dolarów. Drukarka miała spore rozmiary, co uniemożliwiało zastosowanie jej w niewielkim pomieszczeniu – była sterowana przez PDP-11 i przeznaczona głównie do współpracy z komputerami typu mainframe.
Pierwszą drukarką laserową zbudowaną jako urządzenie peryferyjne dla komputera osobistego był Hewlett-Packard LaserJet, wyprodukowany w roku 1984. Niedługo później pojawiły się drukarki laserowe firm Canon oraz Apple.
Pierwsza kolorowa drukarka laserowa ColorScript Laser 1000 została zbudowana w roku 1993 przez firmę QMS.
